Το παιδί επιστρέφει στο σπίτι με γεμάτο ταπεράκι; Τι μπορεί να συμβαίνει και δεν τρώει το κολατσιό, που με τόση αγάπη του ετοιμάσαμε; Μήπως δέχεται πειράγματα για το είδος του φαγητού που παίρνει μαζί; Μήπως το σνακ που δίνουμε αλλοιώνεται εύκολα και δεν διατηρείται η γεύση του; Ή μήπως κρυώνει ή ζεσταίνεται πολύ μέχρι να καταναλωθεί;
Δείτε 10 συμβουλές και έξυπνα tips για το παιδί που δεν τρώει στο σχολείο αυτό που του βάζουμε:
Τι μπορούμε να κάνουμε:
1. Προσφέρουμε ποικιλία. Τα ίδια γεύματα ξανά και ξανά μετά από ένα διάστημα προκαλούν φυσικά κορεσμό. Η ποικιλία από την άλλη είναι το κλειδί, καθώς αυξάνει το ενδιαφέρον του παιδιού για το φαγητό. Εναλλάσσουμε γι’ αυτό τα σνακ που του δίνουμε ανάλογα με την ημέρα. Μπορούμε ακόμη και να ορίσουμε την “ημέρα της πίτας”, την “ημέρα του σάντουιτς” και την “ημέρα του σπιτικού γλυκού”.
Διαβάστε επίσης: Κολατσιό στο σχολείο. 15 πρακτικές και λαχταριστές ιδέες
2. Βάζουμε μικρότερες μερίδες για να νιώσει το παιδί τη χαρά και την ικανοποίηση ότι κατάφερε να το φάει όλο.
3. Προτρέπουμε να μοιραστεί το κολατσιό με έναν φίλο/η του. Βάζουμε στην τσάντα του παιδιού κάτι που θα προορίζεται και για τους δυο. Έτσι αποφεύγουμε π.χ. το “Ντρέπομαι να φάω. Κανείς δεν φέρνει σπανακόπιτα”.
4. Ναι στην πρακτική και όμορφη συσκευασία. Το όμορφο περιτύλιγμα προδιαθέτει πάντα θετικά. Αξίζει επομένως να αφιερώσουμε λίγα λεπτά παραπάνω στην παρουσίαση, που θα κάνει το κολατσιό πιο ελκυστικό.
- Extra Tip: Βάλτε κρυφά ένα σημειωματάκι μέσα στο τάπερ του φαγητού που θα γράφει “Σ’αγαπώ”,“Είσαι ένα ξεχωριστό παιδί” κτλ. Θα νιώσει πολύ όμορφα όταν το δει! Σας έχω έτοιμα τέτοια σημειωματάκια, τα οποία μπορείτε να εκτυπώσετε εδώ: Εκτυπώσιμες ετικέτες έκπληξη για το τάπερ των παιδιών στο σχολείο
Τι να αποφύγουμε:
5. Όχι στις μπερδεμένες γεύσεις. Δεν γεμίζουμε τις παρασκευές μας, για παράδειγμα το σάντουιτς, με πολλά και διαφορετικά υλικά. Τα περισσότερα παιδιά δεν συμπαθούν τις μπερδεμένες γεύσεις.
6. Όχι στα πειράματα. Δεν δοκιμάζουμε στο σχολείο τροφές που δεν έχει ξαναφάει το παιδί. Τα πειράματα πρέπει να τα κάνουμε όταν είμαστε στο σπίτι, γιατί υπάρχει περίπτωση κάτι να μην του αρέσει και να μείνει τελικά νηστικό.
7. Όχι σε υλικά και φαγητά που λερώνουν ή αλλοιώνονται. Μια αρνητική εμπειρία του παιδιού (π.χ. να τρίφτηκαν τα σπιτικά κουλουράκια που του δώσαμε και να μην μπορούσε να τα φάει) μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε αρνητική συμπεριφορά στο θέμα του φαγητού.
Ή φανταστείτε ένα άλλο παράδειγμα. Να έχουμε βάλει ντομάτα στο σάντουιτς, τα υγρά της οποίας μαλάκωσαν πολύ το ψωμί και χάλασαν τελικά την εμφάνιση και τη γεύση. Επιλέγουμε επομένως με προσοχή το κολατσιό που θα δώσουμε, τα υλικά του αλλά και τη συσκευασία του.
Το τρίπτυχο της επιτυχίας. Συνεργασία, Προγραμματισμός & Συμμετοχή:
8. Συνεργασία. Όταν δυσκολευόμαστε να βρούμε τι θα καταναλώνει το παιδί στο σχολείο, συνεργαζόμαστε μαζί του. Μπορούμε δηλαδή να το ρωτήσουμε τι θα ήθελε να πάρει και να του προσφέρουμε διάφορες εναλλακτικές. Ζητάμε ακόμη να μας δώσει ιδέες για σνακ που πιθανώς βλέπει από συμμαθητές του και μπορεί να έχει λιμπιστεί.
9. Προγραμματισμός. Καθόμαστε την Κυριακή μαζί και φτιάχνουμε ένα πλάνο με τα σνακ που θα του δώσουμε όλη την εβδομάδα. Αυτά που θα διαλέξουμε μπορούμε να τα γράψουμε και σε έναν μαυροπίνακα. Είναι σημαντικό το παιδί να γνωρίζει από την προηγούμενη μέρα το φαγητό που θα φάει στο σχολείο την επόμενη.
10. Ενεργή συμμετοχή. Πηγαίνουμε μαζί με το παιδί για ψώνια και του δίνουμε ενεργό ρόλο στην προετοιμασία του κολατσιού. Η πρακτική της ενεργής συμμετοχής ίσως αυξάνει τις πιθανότητες να φάει τελικά αυτό που θα του βάλουμε.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, όταν το παιδί δεν τρώει στο σχολείο, δείχνουμε υπομονή και δίνουμε ένα περιθώριο προσαρμογής. Να θυμάστε ότι αυτή είναι μία φάση που περνάνε αρκετά παιδιά και η οποία σίγουρα δεν θα διαρκέσει για πολύ.
Your Turn!
Αν έχετε να προσθέσετε κάτι ακόμη ή απλά να μοιραστείτε τη δική σας εμπειρία, αφήστε το προσωπικό σας σχόλιο!
